Η Φωτιά που έκαψε Βαρνάρα, Καπανδρίτι ξεκίνησε από χαράδρα στον Κάλαμο.

Το Φανάρι του Διογένη...

Τα δάση στην Ελλάδα (ειδικά στην Ελλάδα) είναι ένας ζωτικός πυρήνας γύρω από τον οποίον θα έπρεπε όλοι, κράτος και πολίτες, να συρρεύσουν δημιουργώντας μια ζώνη προστασίας και προσπαθώντας να το μεγαλώνουν χρόνο με το χρόνο, παραδίδοντας στην επόμενη γενιά μια Ελλάδα με περισσότερα, μεγαλύτερα και υγιέστερα δάση.Αντιθέτως, αυτό που βλέπουμε κάθε χρονιά είναι τεράστιες εκτάσεις δασών να γίνονται κάρβουνο μέσα σε λίγες ώρες, σε λίγες μέρες. Οι φλόγες, τεραστίων διαστάσεων, "καταπίνουν" μέσα σε ελάχιστο χρόνο, αυτό που χρειάστηκε δεκαετίες για να φτιάξει η Φύση.
Πολλοί λένε ότι τίποτα δε σταματά τη φωτιά. Είναι αλήθεια όμως αυτό;
Έχω βρεθεί δυστυχώς δύο φορές μέσα στη φωτιά, να "πολεμώ" ως άοπλος στρατιώτης, μέσα σε πευκοδάσος: μια στο εξοχικό μου στη Σαρωνίδα και μια στην Πεντέλη. Την πρώτη φορά κινδύνευσα να εγκλωβιστώ μέσα στη φωτιά. Κατάλαβα ότι το πευκοδάσος είναι μια πύρινη βόμβα σε αναμονή. Αναρωτήθηκα πολλές φορές γιατί θα πρέπει τα δάση μας να είναι από πεύκα. Γιατί θα πρέπει οι αναδασώσεις να είναι από πεύκα και πάλι.
Το πεύκο έχει τις εξής δυσμενείς ιδιότητες:
Τα φύλλα του (πευκοβελόνες) είναι το τέλειο προσάναμμα.
Τα φύλλα του δεν γίνονται χώμα, όπως άλλων δέντρων, αλλά παραμένουν έτοιμα να καούν στην πρώτη πυρκαϊά, μετά και από αρκετά χρόνια. Αυτό το παρατήρησα στην Πεντέλη, όπου στρώμα ενός μέτρου με πευκοβελόνες, δεν είχε γίνει χώμα και κάηκε στη φωτιά του 2007 και από κάτω φάνηκαν ξανά τα βράχια.
Το ρετσίνι του πεύκου είναι εύφλεκτο και από τη μια το δέντρο αρπάζει φωτιά αμέσως, ενώ από την άλλη δεν σβήνει παρά μόνο όταν καεί ολόκληρο, βοηθώντας στις αναζωπηρώσεις.
Το πεύκο όταν καεί "πεθαίνει", σε αντίθεση μα άλλα δέντρα που ξαναπετούν φύλλωμα την επόμενη χρονιά. Το πεύκο ξαναδημιουργείται από ένα σπόρο. Άρα για να ξαναγίνει θα περάσουν πολλές δεκαετίες.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να ξανασκεφτούμε γιατί πρέπει τα δάση μας να αποτελούνται από πεύκα.
Πρέπει να γίνει κάποια σοβαρή μελέτη...και κυρίως πρέπει να εφαρμοστεί για το ποιά δέντρα είναι κατάλληλα για το ελληνικό δασικό περιβάλλον και μάλιστα στις νέες, δύσκολες, ξηρές, άνυδρες, εποχές ερημοποίησης που έρχονται στον πλανήτη μας.
Αν δεν αρχίσουμε έστω και τώρα, έστω και στο +5' , τα παιδιά μας θα ζήσουν σε μια άλλη Ελλάδα, σε μια έρημη Ελλάδα. Σε μια Ελλάδα που θα ευθυνόμαστε εμείς για την κατάντια της και που θα ντρεπόμαστε για τη μορφή της. Αλλά θα είναι τότε αργά για ντροπές. Τότε θα είναι ώρα για χαρακίρι, για όσους θα έχουν ηθικές αρχές και φιλότιμο. Αλλά μάλλον είναι ελάχιστοι, αν υπάρχει έστω και ένας.
Ο Διογένης έψαχνε από την αρχαιότητα να βρει έναν "άνθρωπο" με το φανάρι. Τώρα κάποιοι του έχουν πάρει το φανάρι γιατί το χρειάζονται για να ξεκινήσουν μια καινούργια πυρκαϊά σε ένα γειτονικό πευκοδάσος...

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Η Φωτιά που έκαψε Βαρνάρα, Καπανδρίτι ξεκίνησε από χαράδρα στον Κάλαμο.

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010. Άλλη μία πυρκαϊά ξεκινά ή την ξεκινούν.
"Στο Κάλαμο η φωτιά μαίνεται σε χαράδρα μεταξύ της Περιοχής Βαρνάβα και Καλάμου στην περιοχή Μικροχώρι. Η πυρκαγιά κατακαίει δασική έκταση με πεύκα και στο έργο της πυρόσβεσης επιχειρούν 10 οχήματα με 30 πυροσβέστες, δύο 15μελη πεζοπόρα τμήματα, 8 αεροσκάφη και δύο ελικόπτερα."
Τελικά έκαψε Βαρνάβα και Καπανδρίτι κι έφτασε μέχρι τη Λίμνη του Μαραθώνα.
Ό,τι είχε απομείνει άκαυτο πέρσι, "τελείωσε" φέτος.
Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Του θανάτου του πευκοδάσους και της ζωής μας.